แนวคิดในร้านกาแฟ

วันนี้ผมมานั่งร้านเกาแฟ starbuck ผมรู้สึกว่าคนในร้านนี้มีแต่คนที่มีคุณสมบัติดีพร้อมอยากน่าจะเป็นคนที่มีเงินมีการงานที่ดีทั้งหมด มีทั้งพวกที่ขับรถแพงๆมาแล้วก็พวกใส่เครื่องประดับหรูๆ แต่ในสายตาผมก็แค่มองคนพวกนี้ผ่านไป สายตาผมกลับจับจ้องกับบรรดาผู้หญิงที่อยู่ภายในร้าน ผมรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่ร้านกาแฟแล้วมันคือสวรรค์ดีดีนี่เอง ทำไมเราไม่คิดจะมานั่งร้านแบบนี้ตั่งแต่แรกนะ

อาจเป็นเพราะเรื่องราคาขอกาแฟแต่ละแก้ว ผมรู้สึกว่ามันเกินไปกับราคาที่ได้รับและปริมาณ แต่ถ้ามองอีกมุมนึงมันเป็นการขายสังคมและความเป็นหน้าเป็นตามากกว่าที่คิด

คนที่จะมานั่งส่วนใหญ่ก็จะอยู่ในระดับที่สามารถเอื่อมกันถึง คุยกันภาษาเดียวกัน ก็เหมือนกับเวลาคนเราเลือกซื้อบ้านคนที่มีตังก็จะซื้อบ้านที่อยู่ในหมู่บ้านที่มีระดับเพื่อยกระดับตัวเองและเพื่อนบ้านของเค้าก็ยังดีอีกด้วย

ลองคิดดูว่าถ้าคุณมีเงินคุณจะยอมไปซื้อบ้านที่ราคาไม่กี่แสนแล้วมีแต่คนที่คุณไม่สามารถเข้าไปร่วมในสังคมเค้าได้ คุณก็คงไม่ซื้อเหมือนกันใช่ไหมละ อารมณ์ในการเลือกบ้านก็คงเหมือนกับผู้ชายเลือกผู้หญิง นมโต เซ็กส์ซี่ ขาว หมวยเอ็กซ์ เป็นต้น ผมว่าทุกคนก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง คงไม่มีใครคิดจะเลือกแบบอ้วนดำเป็นแฟนหรอก นี่เป็นแนวคิดที่ว่า คนเรามักจะเลือกในสิ่งที่ดีที่สุด ถ้าตนเองนั้นเลือกได้